**نقد قسمت اول سریال “قهوه پدری”: بازگشت مهران مدیری به کمدی؟**

نقد قسمت اول سریال “قهوه پدری”: بازگشت مهران مدیری به کمدی؟

**مقالات سینما**

زمان مطالعه: 5 دقیقه

**5/5 – (2 امتیاز)**

سریال *قهوه پدری* به کارگردانی مهران مدیری، یکی از جدیدترین آثار اوست که با انتظارات زیادی منتشر شد. این سریال از همان آغاز واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت؛ در این مقاله به تحلیل نقاط قوت و ضعف قسمت اول و فضای کلی کمدی آن می‌پردازیم.

فهرست مطالب

1. شروع نوستالژیک با ارجاع به آثار گذشته مهران مدیری

2. شوخی‌های جنسی؛ مرز باریک بین جذابیت و زیاده‌روی

3. شخصیت‌پردازی خانواده و ناهماهنگی‌ها

4. نقد شوخی‌ها و فضای کمدی

5. جواد رضویان؛ نقطه قوت کمدی سریال

6. انتقادات اجتماعی مستقیم و بدون پردازش

7. جمع‌بندی: آیا سریال *قهوه پدری* ارزش دیدن دارد؟

—

۱. شروع نوستالژیک با ارجاع به آثار گذشته مهران مدیری

سریال *قهوه پدری* با ارجاعاتی به آثار کلاسیک مهران مدیری آغاز می‌شود و با شخصیت‌هایی که برای طرفداران او آشنا هستند، حس نوستالژی را بیدار می‌کند. در اولین سکانس، یکی از شخصیت‌ها که شباهت زیادی به نقش‌های گذشته *سیامک انصاری* دارد، مستقیم به دوربین نگاه می‌کند. این فضای نوستالژیک به مرور ممکن است از جذابیت بیفتد، چرا که به نظر می‌رسد سریال چیز جدیدی برای ارائه ندارد و بیشتر به تکرار موفقیت‌های گذشته‌ی مدیری متکی است.

۲. شوخی‌های جنسی؛ مرز باریک بین جذابیت و زیاده‌روی

در قسمت اول *قهوه پدری*، استفاده مکرر از شوخی‌های جنسی به چشم می‌خورد. به‌طور کلی، این نوع شوخی‌ها در کمدی باید با ظرافت همراه باشند تا جذابیت ایجاد کنند؛ اما در *قهوه پدری* این شوخی‌ها بیش از حد صریح هستند و گاه حس طنز را کمرنگ می‌کنند. به‌عنوان مثال، جمله‌ی «من تنهام، می‌فهمی؟ می‌خوای بیام بهت بچسبم؟» به جای آنکه بامزه باشد، حس ناخوشایندی را به بیننده القا می‌کند. ظرافت و تناسب در انتخاب لحظات طنزآمیز، کلید موفقیت چنین شوخی‌هایی است.

۳. شخصیت‌پردازی خانواده و ناهماهنگی‌ها

طراحی صحنه و لباس در *قهوه پدری* از نظر بصری جذاب است، اما این ظاهر شیک و تمیز نتوانسته فضایی خانوادگی و گرم ایجاد کند. اعضای خانواده‌ای که محور داستان هستند، به دلیل نبود هماهنگی در بازی و دیالوگ‌گویی، بیشتر شبیه به گروهی از افراد غریبه به‌نظر می‌رسند تا اعضای یک خانواده‌ی واقعی.

به‌ویژه *سام درخشانی* که در نقش مردی مسن ظاهر شده، با نوع بازی و ظاهری که انتخاب کرده، حس طبیعی این نقش را به مخاطب منتقل نمی‌کند و این ناهماهنگی، مخاطب را از فضای کمدی دور می‌کند.

۴. نقد شوخی‌ها و فضای کمدی

در کمدی، به‌روز بودن شوخی‌ها برای جذب مخاطب بسیار مهم است. اما شوخی‌های *قهوه پدری* در قسمت اول، چندان با نیاز و روحیه روز جامعه هماهنگ نیستند و نه تنها عنصر غافلگیری ندارند، بلکه قدیمی و تکراری هستند. به‌عنوان مثال، استفاده از اصطلاحات قدیمی مانند «ستون خانواده» به جای «ستون خانه»، بیشتر باعث تعجب بیننده می‌شود تا خنده.

۵. جواد رضویان؛ نقطه قوت کمدی سریال

از نقاط روشن قسمت اول، حضور *جواد رضویان* است که با استایل و لحن منحصربه‌فرد خود، توانسته در چندین صحنه مخاطب را بخنداند. رضویان با لهجه و دیالوگ‌های خاص خود لحظات خنده‌دار و منحصر به فردی ایجاد کرده که نسبت به سایر شخصیت‌ها قابل‌توجه‌تر است. اما اینکه تنها یک بازیگر قادر به حمل بار کمدی سریال باشد، نشان‌دهنده آن است که بقیه شخصیت‌ها و موقعیت‌های طنز در این سریال هنوز جای کار دارند.

۶. انتقادات اجتماعی مستقیم و بدون پردازش

سریال *قهوه پدری* مانند برخی آثار دیگر مهران مدیری، به نقد اجتماعی می‌پردازد. موضوعاتی نظیر فقر اقتصادی و فرهنگی در این قسمت مطرح شده‌اند، اما به شکلی ساده و بدون هیچ پردازش خاصی ارائه می‌شوند. مخاطبان سریال‌های طنز توقع دارند نقدهای اجتماعی به‌صورت ظریف و کنایه‌آمیز مطرح شود. در *قهوه پدری*، این نقدها به‌صورت مستقیم و بدون خلاقیت خاصی بیان شده‌اند که ممکن است از جذابیت سریال در ادامه بکاهد.

**۷. جمع‌بندی: آیا سریال قهوه پدری ارزش دیدن دارد؟**

قسمت اول *قهوه پدری* نتوانسته به انتظارات بالای بینندگان پاسخ دهد. شوخی‌ها و شخصیت‌پردازی‌ها به اندازه‌ای که لازم است، خلاقانه و جذاب نیستند و نیاز به اصلاحات و تغییرات دارند. با اینکه حضور *جواد رضویان* و *مهران مدیری* نقطه قوتی برای سریال است، اما این عوامل به تنهایی برای جذب مخاطب کافی به‌نظر نمی‌رسند.

به طور کلی، برای تماشاگرانی که به دنبال کمدی‌ تازه و به‌روز هستند، شاید سریال *قهوه پدری* گزینه‌ی ایده‌آلی نباشد.